Winnice na sprzedaż w apelacji DOC Alentejo – poza winami z Tagu

LOKALIZACJA I HISTORIA

Alentejo oznacza „za Tagiem”. Uprawa winorośli w Alentejo jest udokumentowana już od początków niepodległości – w 1221 roku król Afonso II nakazał nasadzenia winnic, z których plonów miała korzystać katedra w Évorze. W XIV wieku, w 1309 roku, król Dinis uregulował handel winem i zabronił żydowskim kupcom wwozu wina do miasta Évora przed 15 sierpnia. W 1361 roku król Pedro wspomina o winach i ich spożyciu w Évorze. W XV wieku, w liście z 1483 roku, król João II pisze, że wina z Évory były tak słynne, że kupowali je Bretończycy.

Winorośl uprawiali w Alentejo Rzymianie, tolerowali ją Maurowie, a ponownie ożywili chrześcijanie. Prawie zanikła za czasów Salazara, kiedy to region został przeznaczony na spichlerz Portugalii. W latach 40. XX wieku zaczęto tworzyć spółdzielnie winiarskie – pierwsza powstała w Borba, a następnie w innych miejscowościach. Liczne inne źródła historyczne potwierdzają wielowiekową tradycję winiarską Alentejo oraz prestiż, jaki wina te zyskały na przestrzeni dziejów. W XX wieku Alentejo było przede wszystkim regionem zbóż, a z powodu I wojny światowej i niestabilnej sytuacji politycznej winnice ograniczały się do niewielkich, rodzinnych działek. Obecnie, od czasu rewolucji agrarnej z 1974 roku i przystąpienia Portugalii do UE, Alentejo stało się jednym z najbardziej poszukiwanych regionów winiarskich kraju, z 21.000 ha winnic. Czerwone wino stanowi 70% produkcji.

Portalegre i Évora są stolicami Górnego Alentejo, położonymi na wysokości 1000 m n.p.m. w paśmie Serra de Mamede. Beja jest stolicą Dolnego Alentejo, które rozciąga się na południe od wzgórz Serra do Mendro (412 m n.p.m.) aż po podnóża gór graniczących z Algarve. Reguengos de Monsaraz, z ponad 4500 ha winnic, jest winiarskim centrum Alentejo. Z kolei Borba, z 4000 ha winnic, to drugi co do wielkości ośrodek uprawy winorośli w regionie.

GLEBY I KLIMAT

Największe zagęszczenie upraw winorośli znajduje się głównie na terenach archaicznych i pierwotnych, w strefie klimatycznej określanej jako ibero-śródziemnomorska. Uprawy koncentrują się głównie w dystryktach Portalegre, Évora i Beja. Portalegre i Évora to stolice Górnego Alentejo, położone na wysokości 1000 m n.p.m. w paśmie Serra de Mamede. Beja jest stolicą Dolnego Alentejo, które rozciąga się na południe od wzgórz Serra do Mendro (412 m n.p.m.) aż po podnóża gór graniczących z Algarve.

ODMIANY WINOROŚLI

Prestiż i oryginalność tych win wynikają z tradycyjnych metod winifikacji. Zarówno moszcze białe, jak i czerwone, fermentowały zazwyczaj w glinianych amforach. Przechowywanie i dojrzewanie wina również odbywało się w glinianych naczyniach, które do dziś można znaleźć w prywatnych piwnicach.

Odmiany czerwonego wina to Moreto, Alicante Bouschet, Trincadeira, Aragonez, Alfrocheiro i Tinta Caiada, a także Syrah i Touriga Nacional. Odmiany białego wina to Manteúdo, Rabo de Ovelha, Roupeiro, Antão Vaz, Arinto, Assário i Tamarez.

Dzięki swoim niepowtarzalnym cechom organoleptycznym, wina z Alentejo zdobywają liczne nagrody na krajowych konkursach win portugalskich.

Alentejo odgrywa również ważną rolę w gospodarce kraju jako główny region produkcji korka. Portugalia jest największym producentem korka na świecie, a sprzyjające warunki ekologiczne umożliwiły istnienie 600.000 ha dębów korkowych.

Każdy subregion wyróżnia się odmiennymi typami win – najbardziej znane są czerwone wina z Reguengos de Monsaraz, białe z Vidigueira i Granja, oraz białe i czerwone z Portalegre, Redondo i Borba.

Vinho de Talha DOC

Od 2010 roku ten typ wina posiada własną apelację DOC. Gliniane amfory były używane do produkcji wina już w czasach rzymskich i obecnie zostały ponownie wprowadzone we wszystkich subregionach apelacji DOC. Wśród producentów tych win znajdują się m.in. Cartuxa, Esporão, José de Sousa, Casa Relvas i Rui Reguinga.

Subregiony to: Portalegre, Borba, Redondo, Évora, Reguengos de Monsaraz, Granja-Amareleja, Moura, Vidigueira, Vinho de Talha DOC.

WINNICE

Najbardziej znane wina pochodzą z winnic Cartuxa (klasztor kartuzów założony w 1587 r. na obrzeżach Évory), Herdade do Mouchão i Quinta do Mouro.

Spółdzielnie oraz niektóre winnice, jak Herdade do Esporão, odpowiadają za najbardziej komercyjne wolumeny produkcji. Inne znane winnice to: Quinta do Carmo (kupiona przez Mouton Rothschild w latach 90.), Herdade dos Coelheiros, Cortes de Cima, Dona Maria, Luís Duarte, Susana Esteban, Fitapreta, Quinta da Fonte Souto, Herdade dos Grous, Howard’s Folly, Paulo Laureano Vinus, Lima Mayer, Herdade da Malhadinha Nova, Adega Mayor, Monte da Ravasqueira, Quinta do Mouro, Casa Relvas, Herdade do Peso, João Portugal Ramos Vinhos, Rui Reguinga, José de Sousa, Tapada do Chaves, Terra d’Alter.

Od 2000 roku w rejonie Portalegre rozwija się nowa generacja producentów – m.in. Rui Reguinga, Symington (Quinta da Fonte Souto), Sogrape (Quinta do Centro) oraz szef kuchni Vitor Claro z cenionym winem Dominó.